Law of Direction

 Yung MAGNET nga, hindi eepekto kung di mo ilalapit sa bakal at a certain distance. Yung tinatawag na "Law of Attraction" ay hindi ko gusto sa dahilang passive ang dating. Yung idedeclare mo at sasabihin mong "magiging ganito ako" o "makukuha ko ito", kung sa psychology yan, yung pagsabi mo nito sa utak mo ay mas nafofocus siya sa pagiging entitled mo dun sa bagay na gusto mong makuha imbes na magfocus dun sa dapat nyang gawin para maachieve ang gusto nyang mangyari.

Imbes na "Law of Attraction", why not "Law of Direction" (na imbento ko lang kanina, lol)? Which is, ididirect mo ang utak mo sa mga dapat nyang pag-daanan para makuha ang bagay na gusto nyang makuha. Mas naiintindihan ng isip natin ang pagsabi ng bagay na may "action", hindi puro "declaration". Ika nga ng isa sa mga greatest philosopher ng ating panahon na si Marshall Mathers III, "Cause ain't no way I'm let you stop me from causing mayhem, when I say 'em or do something I do it, I don't give a damn what you think. I'm doing this for me."

Hindi mo sasabihin lang na makukuha mo. Sabihin mo sa sarili mo kung ano ang gagawin mo para makuha mo ang gusto mong makuha. Focus on the action

Apolitical?

Being actively campaigning sa unang 2 presidential elections na binotohan ko (2004 and 2010), na sumama rin ako sa rallies, nangampanya sa mga kakilala at nagvolunteer as watcher, marami akong naging realizations noon. Naiintindihan ko yung mga tao ngayon lalo ang mga kabataan na nagiging aktibo at sobrang zealous and aggressive sa pagkampanya.

Nung sumunod na election, (2016), narealize ko kung paanong kahit anong kampanya gawin ng isang tao, hindi basta basta mababago nito ang perception na ng ilan tungkol sa mga kandidato na kanilang iboboto.

Maaaring may maimpluwensyahan pa rin naman sa pangangampanya, pero hindi yun direkta dahil sa kinampanya mo sila, kundi dahil nandun na talaga sa loob nila, paniniwala at karakter na hinubog ng ilang taon kung bakit siya boboto o hindi sa kinampanya mo. Maaring may narinig siya na nag align sa sinusupport mo kaya siya boboto dun. Kaya may impact din naman ang pangangampanya para dun sa mga taong may pagkakapareho sa prinsipyo mong pinaniwalaan din naman na maaaring na-bullseye mo sa impormasyong ibinigay mo patungkol sa kandidato. Kaya tama lang ang kampanyang nag bibigay impormasyon at linaw.

Pero may ilan talaga na kahit anong paliwanag mo, since hindi aligned ang inyong karakter at paniniwala, wala pa ring magiging impact yan.

I started blogging in 2012 because of my experiences in the first 2 elections na nakboto ako, na umasang baka may posibilidad na may mga ilang tao na makakabasa ng aking mga saloobin at makapag impluwensya kahit paunti unti. Naging aktibo ako dito ng ilang taon at naging daan pa nga para makakilala ng maraming tao mula sa ibat ibang panig ng bansa, ng mundo, ng iba’t ibang larangan. Nandung naimbitahan na rin sa ilang programa sa radio at tv, at magsulat sa ilang mga pahayagan. Kahit pano nagkaroon ng ilang tagasunod na siguro, kahit pano, may naibahaging kaunti sa kanila para magamit sa pag dedesisyon sa mga sitwasyong katulad ng eleksyon. Though recently, medyo di ko na rin actively naupdate ang blog ko (last 2020 ang huli) pero actively posting my thoughts pa rin sa mismong page ng aking blog.

Yung kampanya, yes, may impact na magagawa yan para ma-sway natin ang botante para piliin ang kandidatong tingin natin ay dapat iboto. Pero tulad ng nasabi ko, ito ay may impact para lang dun sa may parehong paninindigan mo mula umpisa. Tanggapin mo na may iba talagang hindi aalign kahit ano pa ang sabihin mo. Kaya may mga botante na talagang may kandidatong totally EKIS na agad kahit ano pa iprisinta mo sa kanila dahil malamang ay opposite nun ang kanilang paniniwala kesa sa yo. Kaya yung pang matagalan, tuloy tuloy na pagshare ng mga aral, karanasan at mga importanteng impormasyon na makakatulong sa paghubog ng isip ng mga tao para magkaroon ng matibay na prinsipyo at paninindigan, yan ang mas napagtuunan ko ng oras at pansin. Sobrang optimistic and idealistic. At walang impact agad agad. Pero umaasa pa rin na may maging epekto paunti unti kahit papaano. At may ilan ding mga tao na sinusundan ko na ganito rin naman ang ginagawa.

Apolitical nga ba? Fence sitter? Sabihin na lang natin na ang kampanya, ginagawa ko sa araw araw, pero hindi na para sa isang kandidato kundi para sa mga dahilang pinaniniwalaan kong dapat ipaglaban at ipush ng mga mahahalal sa puwesto. Boboto ako dahil sa tingin ko may mga taong tumatakbo na kapareho ng mga adhikaing pinapaniwalaan ko. Susuportathan ko sila. At totoong may iba na hindi ako sigurado pero tatayaan ko. Susuporta ako at boboto, pero not to the point na ipagtutulakan ko sila sa inyo, dahil mas importante pa rin sa huli na malinaw sa inyo ang paninindigan nyo at inalam nyo at pareho kayo ng pinapaniwalaan nung iboboto nyo kesa dahil sinabi lang ng iba na iboto nyo sila.

(P.S., Laging talo po ang kandidato kong sinusuportahan sa pagkapangulo, at madalas hindi pa pumapasok sa top 3 man lang. Kaya if gusto nyong manalo kandidato nyo, wag nyo na ko piliting iboto sila. Kaya iboboto ko ngayon ay kung sino yung gusto kong matalo. Joke lang syempre.)

Kamusta Ka Na Kaibigan?

Para kang dinadagukan ng sunod sunod. Tipong di mo pa naiaangat ulo mo para tingnan kung sino ang humampas, may hahampas na uling isa pa. Hanggang parang mamamanhid na lang ang ulo mo sa hampas, at yuyuko ka na lang. Ganyan na ang sitwasyon ng ilan sa atin ngayong taon.

A short message, an sms or a call. Kaibigan, may nangamusta na ba sa yo, or may kinumusta ka na ba? Sa mga tropa at barkada, kapamilya at kamag-anak, sa mga dating kasama. We've been in quarantine for too long, and some of us already learned to live with it and adjusted perfectly. Some are even enjoying it. But there are those whose personality, character, lifestyle and psychology are not fit for it.

I'm not even talking about those who have mental conditions. Even those who are not clinically depressed are affected by what's happening. We are not just facing the pandemic. We are facing joblessness, natural calamities, losing family members not just from covid, loneliness and other unfortunate situations. We can't even do those activities that were keeping us sane previously. Our releases like doing sports, playing and watching music with friends, going outdoors, socializing, and yes, even the usual work. Yes, we are able to do some of them now with certain limits, but it's still a different world out there. And these precautions are needed to be done though.

We can't control these things. But what we can do is to remind ourselves that we humans are social animals that need connection with our fellowmen no matter what circumstances we are in. Whether you are an introvert, an extrovert or in between, we all still need to connect with one another especially during these times. No judgement. No toxicity. All heart.

Kamusta ka na kaibigan? Ayos ka lang ba? Dito lang ako pag kailangan mo ng kausap.

Aral o Hinto Dahil sa Covid 19

"Ang hirap pumasok! Di lahat may sasakyan. Tapos di pa natin alam if sino ang may virus. Bakit pipiliting magtrabaho at makisalamuha sa maraming tao na di ko alam kung san nanggaling? Oo yung iba puede pa ring mag work at pumasok, pero paano yung mga mahihirap lalo na at walang sasakyan? Mapagiiwanan sila at magugutom. Kaya tama lang yan na wala na lang muna trabaho lahat."

Palitan natin ng salitang "pag-aaral" yung trabaho. Ano, ok pa rin ba yung tunog ng argumento?

Di ko sinabing papasukin nyo anak nyo. Di ko rin sinabing pahintuin. Di ko rin sinabing tama na walang pasok o mali na walang pasok. Ang tanong ko lang, tama ba yung rason mo na hilinging wala na lang talagang klase muna ngayong taon.

Ang pag aaral ay karapatan (sabi ng iba). Ito rin ay pribilehiyo (sabi rin ng iba). Pero ang realidad ngayon, hindi lahat ay nakakapag aral. May iba ay kulang sa kakayahan. May iba naman  choice lang nila. May iba naman e talagang di makapasa. To summarize, hindi lahat nakakapag aral. 

So ano ang bago? Bakit kailangang biglang ngayon, dahil di kaya ng iba na mag aral, e dapat idamay na natin ang lahat? Hindi ito pagiging  insensitibo, kundi pagiging positibo. Idadamay mo yung may kakayahan kahit hindi nila kasalanan na yugn iba ay hindi kaya? Isa pa, di ba paborito naman na "kasabihan" ng mga Pinoy yung mga patungkol sa mga "may pinag-aralan" at pagkatapos ay babanatan? 

At isa pa, bakit, sa eskwela lang ba puede matuto ang tao? Kayo rin ang may paborito nyang kasabihan na yan di ba? So ano ang kinakatakot at kinakagalit natin sa mga gustong mag-aral at may kakayahang mag aral? Choice mo naman yan sa anak mo if ayaw mo siya papasukin. Di ka namin pipigilan. Ang sa kin lang, sana pag isipan mo naman minsan yung sinasabi mo, at baka sunod ka lang ng sunod sa sinasabi ng mga iniidolo mo.

Benefit of the Doubt

For a peaceful mind, always give people the benefit of the doubt. But for your own good, after repetitions of action, you have to limit it until your doubts are cut down into just two. 

The first one is that maybe the person is doing bad things intentionally, and the second one is that maybe he is just too stupid to realize that what he's doing is harmful to others despite you reaching out to him about it. 

If things go down to this, it is high time to avoid contact with that person as much as possible so you can continue to enjoy your tranquility and safety.

Selective Sympathy, Is There Such A Thing?

Sympathy is a natural emotion and reaction of feeling empathy towards the misfortune of others. It cannot be called selective because if it is, it will not be natural and therefore, it is not sympathy. But it will only exist understandably on what captures the attention, for human time is limited and it can not all the time outward looking.

But frustration and disappointment are different. They must not be mistaken for sympathy. When it is the fireman who burns the house, that's frustrating. When it's the doctor that injects deadly virus to the patient, that's disappointing. But when the thief steals someone's property, you'll sympathize with the victim, but will you get similarly disappointed or frustrated with the thief?

You may also sympathize with the owner of the house that got burnt, and the patient who acquired the virus but you will NOT put in much thought on getting frustrated and disappointed with the thief equalled to how you feel with the doctor and the fireman. 

There's a standard, expectation and most importantly "trust" to what roles we expect the fireman and the doctor to accomplish. And yet when they do the opposite, it's frustrating and disappointing, "trust" gets tainted, psyche gets rattled and so we "panic". 

While for the thief, we "expected" him to do bad things. If you don't believe me, just think of the reason why you close your doors, put the locks and tighten your security. And it is also "expected" for the thief to face the law and gets penalized for what is expected of him. It is natural to avoid getting victimized by the thief, yet it is unnatural to avoid the doctors in times of sickness or to think that the fireman will be the one to put our houses on fire.

So no, there is no such thing as selective sympathy. There is only sympathy, and then there is frustration and disappointment.

His Will But Will You?

God provides us chances, opportunities, direction, guidance and even the desire to do what is good and what is right. Yet, He also gave us free will.
Despite having all of these and still not doing anything with them in your life, don't ask God why when you are feeling down. Ask yourself why you did not act when you had the chance to prepare. 

But the good thing is that everyday is a chance given to us to start again.