Ilang mga programa na ba sa tv at radio na merong tema ng
tungkol sa pagpapayo sa mga problema sa pag-ibig? Mula pa sa panahon ata ng mga
lolo natin hanggang sa kasalukuyan ay hindi nawawala ang ganitong uri ng
programa at talaga namang sinusubaybayan at matataas ang ratings na kanilang
nakukuha. Ako man, aminin ko na hooked ako sa mga ganitong uri ng talakayan at
programa. Nakaka-adik makinig ng
problema ng iba at nakakalibang din ang pakinggan ang mga payo at reaksyon sa
mga callers na minsan ay makakadama ka ng pagkaawa pero kadalasan ay pagkainis
na may kasama pang side comments tulad ng “tanga, bobo, martir, baliw, gaga”
dahil nga sa minsan e parang andali namang desisyunan kung paano makakalampas
sa kanilang mga hinaing pero parang di nila makuha o ayaw lang talaga nila
gawin kung ano ang tama.
Sa aking obserbasyon, kadalasan na mga problemang itinatawag
sa ganitong mga programa ay dahil sa
“pagsasawaan” at “pagbabago ng ugali at pakikitungo” ng kanilang kapareha. Normal naman talagang nangyayari ang ganitong
bagay pero kadalasan, sa pagkkwento nila ay nalalaman din kung san nagsisimula
ang problema sa ganitong mga uri ng relasyon. At isang
KATOTOHANAN lamang ang aking nakita. Ang katotohanang ito ay dahil sa HINDI ang
karelasyon nila ang kanilang tunay na minahal kundi ang mismong IDEYA ng
pag-ibig at ng pagkakaroon nito ang siyang kanilang kinahumalingan.
What do you think? |
Karamihan sa atin ay nangangarap ng isang perpektong love
story. Yung sobrang romantic, may konting aksyon, drama, suspense pero happy
ending. Yun bang parang sa mga palabas sa sine na nagkakaroon ng problema sa
umpisa na tipong against all odds ang
dating pero sa huli e sila pa rin. O
kaya ay langit at lupa ang pagitan pero magtatagpo pa rin at magkakatuluyan.
Kasabay ng pangangarap natin ng isang perpektong pag-ibig ay yung pagkahumaling
din natin sa mga ideal na leading lady or leading man sa love story natin. Yung
bad boy na romantiko, yung supladang maganda pero malambing naman pala, o yung
sobrang sweet and thoughtful na nakakalambingan mo hanggang gabi o yung mahilig
magbigay ng surprises o yung handang mamatay para ipaglaban ang pag-ibig sa yo. Puede ring damsel in distress na naghahanap ng iyong kalinga o kaya knight in shining armor na handang
magtanggol at mangalaga sayo kahit anong oras. Yan ang mga kadalasang nakikita
nating mga karakter sa mga romantikong kwento na siya ring pinapangarap na maranasan
ng karamihan sa atin.
Dahil sa obsesyon na meron ang ilan sa atin na makatagpo ng
ideal partner at love story, nagkakaroon tayo ng ilusyon na ang mga kwento at
mga karakter na ito sa mga palabas ay ang talagang nangyayari sa tunay na
buhay. Sa kalaunan ay nagiging obsessed
na rin tayo na maghanap ng tao na siyang
maikakahon natin sa istorya at karakter na binuo natin sa ating isipan.
At sa sobra din nating pagkahumaling, kadalasan na pinipilit na lang natin na
i-akma ang ating mga ilusyon sa mga tao na nasa ating paligid gayon din ang
ating mga sitwasyon. Nandyan yung kapitbahay na madalas mong makasabay sa jeep
o ang kaopisinang madalas mong nakakasabay sa lunch o yung kaklase mo na kagrupo
mo sa thesis or sa project o kaya ay yung cute na laging bumibili sa bakery nyo
ng pandesal sa umaga.
Dahil na rin sa ating ilusyon, tayo na mismo ang gumagawa
ng hakbang para sumakto sa mga karakter ng istorya natin ang mga taong ito. Nakikita
natin sa kanila bigla yung mga bagay, katangian at pag-uugali na ipininta natin
dun sa mga karakter na pinapangarap natin. Nakakakilig.
At syempre, pagkatapos nun ay gagawan na rin natin ng paraan para
mapalapit tayo sa taong yun. Nandyang tayo na ang magpapakita ng motibo o maglambing
at sumuyo sa kanila hanggang sa magkahulugan ng loob at manliligaw sa kanila at
maging karelasyon na nga ng taong ito. At sa pangyayaring yun ay siguradong
magiging maligaya na tayo. Happy ending.
Pero bakit nga ba humahantong sa hiwalayan ang marami sa mga
ganitong istoryang at kadalasan nga, tulad ng nabanggit sa itaas ay nagkakaroon
ng “sawaan” o “pagiiba ng ugali at pakikitungo” sa magkabilang panig? Parang
masaya naman ang mga pangyayari. Parang
wala namang problema sa umpisa, pero kadalasan ay nagmumula ang gusot doon na sa
mga sumunod na pangyayari.
Dahil sa pagkahumaling sa istoryang binuo sa isip maging sa
karakter na siyang kinahumalingan, tila baga ay nakakalimot na rin ang ilan na
sa tunay na buhay ay walang director na magpapatakbo ng mga eksena at ang
kanilang karelasyon ay totoong tao na di binigyan ng costume at script para
sundin kung ano yung pag-uugali ng karakter na binuo nila sa isipan. At sa oras
na mapagtanto nila na hindi pala ito ang kanilang pinapangarap na love
story, dito rin nagsisimulang gumuho ang
relasyon.
Dito na rin lalabas ang katotohanan, na ang kanilang tunay
na minahal ay hindi ang taong iyon kundi ang karakter na siyang pilit nila
ditong ipinapasuot at ang pag-aakala na sa piling ng kanilang nakarelasyon
mararanasan ang kanilang pinapangarap na pag-ibig. Sa madaling salita, umibig
sila sa mismong ideya ng pag-ibig at hindi sa taong kanilang nakarelasyon.
Kung sana ay kinilala nila ang taong ito, marahil ay hindi
sila umabot sa puntong nagkasawaan. Hindi sana nila binigyan ng mga
expectations na ayon sa kanilang imahinasyon ang kanilang karelasyon maging sa
pinatutunguhan ng kanilang pagsasama, marahil ay naging mas ok sana ang
kanilang love story.
Tandaan sana natin na walang perpektong love story at walang
perpektong leading man or leading lady sa tunay na buhay. At mas lalong hindi
tayo perpekto para umasa na magkaroon tayo ng perpektong kapartner at
relasyon. Lahat ng tao ay iba-iba at
nagbabago, ganon din sa mga uri ng relasyon. Iba ang pelikula at mga nobela,
iba ang sa totoong buhay. Kung babawasan
natin ang matataas na ekspektasyon sa ating kapwa at bibigyan natin ng
pagkakataon na kilalanin sila maging ang ating mga sarili, hindi man ito maging
kasiguraduhan ng maganda at panghabambuhay na relasyon, higit namang mas malaki
ang pagkakataon na magbunga ito ng magagandang bagay sa kahit na anong uri ng
pagsasama.
Kung natuwa kayo sa kwentong ito, puede po ninyong i-share ito via Facebook or Twitter using the floating icons. At i-like ang ating Facebook page at i-follow ang ating Twitter account sa pagpindot sa buttons sa may gawing kanan ng pahinang ito para sa mga updates ng aking blog. Salamat. :)
Kung natuwa kayo sa kwentong ito, puede po ninyong i-share ito via Facebook or Twitter using the floating icons. At i-like ang ating Facebook page at i-follow ang ating Twitter account sa pagpindot sa buttons sa may gawing kanan ng pahinang ito para sa mga updates ng aking blog. Salamat. :)
May mga taong sadyang nabubuhay sa pangarap. Yun ang dahilan kung bakit pilit na iniaakma ang bawat karakter sa kanilang totoong buhay sa mga karakter na bumubuo sa kanilang fairy tale. minsan, nakukulong na sila sa mismong kwentong kanilang hinabi na ang tanging paraan na lamang ay wasakin ang kanilang obra maestra. masakit man pero kailangang gawin para mamulat sa realidad ng buhay.
ReplyDeleteThanks for sharing your thoughts here Lawrence. Sana nga ay magising din ang ibang patuloy na nabubuhay sa pangarap. :)
Deletebuti na lang bata pa ako para sa mga pag-ibig pag-ibig na yan. lols!
ReplyDeletePag-ibig ang kasagutan sabi ni Kabayan. hehehehe.
DeleteMinsan sa buhay ko, (nung bata-bata pa) ay naranasan kong ma-in love sa pagiging in love. Sabi nga, parte yan ng paglaki. Matuto lang dapat maghintay at darating din iyon (pagdating ng panahon by aiza seguerra). Masamang impluwensya ng telenovela. Anyway, salamat, nag-enjoy akong basahin ito. :)
ReplyDeleteonga, karamihan talaga yung mga bata ang dumadaan dito. After nun, dapat e matuto na and mag move on and magmature ang pananaw sa pag-ibig. ganon din kasi ako, hehehehe. thanks po sa pagdropby :)
Delete