Desisyon Mo ang Limitasyon Mo

Walang nakakaalam kung hanggang saan ang maaabot natin sa hinaharap. Kung gaano kataas o kababa, walang makakasabi ng eksakto. Pero ang limitasyon kung ano ang kaya nating makamit ay nasa ating kontrol. Ang limitasyon ay ang ating mag pangarap. Maaari nating hindi maabot o maaari nating lampasan pero ang lahat ng ating gagawin para sa ating kinabukasan ay nakabatay kadalasan sa kung ano ang ginusto nating maging buhay bukas.

Pangarap, pag-asa at pananampalataya ang naging puhunan ni Trish sa tagumpay

Pangarap at inspirasyon ang naging sangkalan ng pagbabago sa buhay ni Trish Matalubos. Isang babaeng mula sa malayong probinsya na nakipagsapalaran na magtrabaho bilang yaya sa Maynila na ginamit ang sipag at diskarte upang makatapos ng pag-aaral, makapagtrabaho at ngayon ay isa nang ganap na businesswoman na tumutulong di lang sa pamilya nya at kaibigan kundi sa ibang tao na nabibigyan niya rin ng hanapbuhay para abutin ang kanilang mga sariling pangarap.

--> Yaya Noon, Businesswoman na Ngayon


Sa kanyang tiwala sa sarili at sa pananampalataya sa Diyos, hindi siya kailanman nawalan ng pag-asa na hindi na siya aahon sa buhay. Alam nya na siya mismo ang unang tao na dapat magtiwala sa kanyang sarili bago ang iba. Kung siya mismo ang magmamaliit sa kanyang kakayahan, hindi niya maaabot ang kung nasaan man siya sa ngayon. 


Maraming tao ang siyang una pang nagbabagsak sa sarili sa pamamagitan ng pag-iisip na hanggang doon lang ang kanilang kaya. Marami naman ang umaasa lang sa suwerte habang hinahayaan lang ang mga pagkakataon na dumaan sa kanyang harapan. May iba naman na dinadatnan na ng suwerte ay wala pa ring kinakahinatnan dahil sa kawalan ng kahandaan sa pagdating ng tagumpay dahil hindi naman nila mismong inakala na mangyayari sa kanila ang bagay na yon. Pagmamaliit sa sarili. Yan ang kalaban ng marami sa atin ngayon. Hindi laging ang gobyerno. Hindi laging ang mga tao sa paligid natin. Hindi laging ang sitwasyon mo ngayon ang dahilan. Minsan ay sila rin naman nga talaga ang dahilan. Pero minsan, ay ikaw rin at ang pagpapababa mo sa tingin mo mismo sa iyong sarili.

Succeeding While You Fail

We talk a lot about success. Sometimes, it seemed as if it's the only thing that matters. That it's the only acceptable outcome. We look for answers and ways on how to achieve it. A lot of books are written telling you ways to ensure or at least take a bigger chance getting it. But in reality, we fail just as much as we win. Or sometimes even more. 

In reality, there is no blueprint to winning. Good preparation and hard work never assure success. But they will always give you peace of mind and sense of fulfillment knowing that you did your best and leaving out room for doubts had you not try harder in case of failure. 

By giving your all and being aware of what you're doing, both the good and the bad, it always produces a better you in any outcome.

Real Solutions and Adam Warlock's Gauntlet

I was exactly like this. When I was young and got exposed initially to the problems of the world, I suddenly felt the urge to do something, to say something and to change something. I thought that I could. I might be right but not in the grandeur of things. And most of the time, I reacted without looking deeper at the issue. Or “overreacted” is the more appropriate word. My emotions moved ahead of my logic.  So I always ended up empty handed.

I see the same cycle happening a lot today. We see people reacting. Overreacting. 

Let’s take for example some people living in comfort for most of their lives. When presented with something bad that they were never exposed to before, they get shocked. For most of their lives, they never thought these things happen. Then they become angry quickly. They might be thinking that if they are able to avoid these things their whole life, there might be an easy way to save those people who are already suffering. And because some of these people are rich and influential, their voices are loud. They become advocates and activists driven by intense passion calling for change of what they had just discovered. The victims of these “bad things” are always desperate to seek help from powerful people. They also want to end their hardships right away. And once they hear about these powerful people speaking for their cause and who seemed can relate with their ordeals, they will see them as their “champion” and will start betting all their hopes and support for that person.

And then we see them together marching strongly, clamoring for that change. Then calls for everyone to take notice and prioritize the change they like to see, asking the whole world to turn upside down for their cause while being driven by strong emotions.

Seemed noble but it is a lot more dangerous.  By drastic actions, the real problems are not getting addressed. Most social issues we see are just effects of unnoticed deeper wounds. But since we’re only seeing and feeling the pain in the outer, we always result into mere band-aid solutions. This is what happens when we fail to ask the simple question "why".  And one “why” is not enough to get into the root cause and to find out the slow but real keys. Failure to ask “whys” result into histrionic actions and big blank words which drown the real issues underneath. While we’re scratching only the surface and looking for half-baked answers above, it will never clean up the rotting garbage deep below. 

But we’re human beings.  We’re logical beings and emotional as well. I read the Infinity Gauntlet Marvel Comic Book Series. One character in mind that interests me a lot is Adam Warlock. He had once held one of the most powerful items in the Marvel Universe, the Infinity Gauntlet. Once you get a hold of it, you’ll have control of everything, time, space, soul, reality, mind, power. They become god of the Marvel Universe. And the first thing that Adam Warlock did when he get a hold of the gauntlet was to remove his perception of the “good and bad” from his persona. He did it so he’ll be able to decide on things with pure logic without an emotional bias. And so he did. Maybe, we should also not let our perception of “good and bad” take over our emotions. We need to put logic in it. And we might get surprised that the things we thought as good when we haven’t looked the big picture yet, is really the bad one.

Stop the "Copy-Idol" Syndrome

I suck at being original. I always have this tendency of imitating the people I look up to. I have my own style doing things yet when I get impressed by these big people, I can't help but try hard to look, sound or think like they do. But I usually look up to people whom I can relate to or who I think I share some similarities with so it must be not that bad at all. Or maybe I only thought so but not really.

And I can say that I'm not alone in this department. This tendency for us to copy the people whom we admire is an epidemic. Such behavior results to loss of individuality and uniqueness. And this is one of the biggest factor why most people now seemed to think, look and sound the same. It is not totally wrong though as long as you are aware that you are doing this and not just being a mindless chameleon camouflaging everything else around him just to fit in. But unfortunately, the reason is the latter most of the time. And yes, I know that chameleon's camouflage doesn't work like that. But you get the point.

A lot of us are trapped into wanting to become the same as our "idols". We admire them so much that we aim to become a duplicate of them. But let me tell you straight. This will never happen. I'm sorry. It's not that I'm saying you are not capable to reach their level. You are. And it's great to be inspired and to learn from these great people. But if you continue aiming to be their "copy", you'll remain to be in their shadow no matter how good you become in the future. 

So stop trying to be so much like them and start becoming the best of what you can be.

And please remind me to tell this to myself.

Pain, A Parent And A Child's Perspective

As a parent...

I can't imagine how painful it is for a parent to see her child suffering even for some deserved punishment because of the mistakes he did. Just how hard it is to bear witnessing your own flesh and blood hurting as a product of his wrongdoings. More of the pain of seeing our child in torment is the guilt and awareness that we're an accomplice on what's happening to him. We question ourselves of our shortcomings on how and why he ended becoming into what he is now. We are tortured with guilt of bringing him into the situation. We blame ourselves. We let them down. This knowledge amplifies further the pain that we feel inside and it crushes our heart.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

As a child...

We know that we are all responsible of our own individual fates. And the way our parents treated us is never the single reason of what we become. It is more of the decisions that we make and the choices that we take. And we can't remove that emotional bond that we have with them no matter how bad a person we become. We'll still be that small fellow that our mothers once bore in their bosoms and the little playful kid whom our fathers once gently protected. And it hurts to know that our own malevolence put them into such heavy pain. Our bad choices will hurt not only us but also our parents upon seeing us getting punished for our mischief. It hurts as a child seeing our parents suffering especially if we know that the cause is ourselves and all our own wrongdoings. 





....We can never win with conscious bad choices in life. It will never hurt only one person. At least two people will be in pain, and one of them will always be that most important to you.

9 Ways to Change the World by the Inch

There are lots of simple things people do that can instantly make our day complete. Those simple gestures when you suddenly feel very thankful and compelled to do the same thing to others. Like when you’re treated well or simply greeted respectfully by a random person. Pardon the cliché, but kindness is contagious. Yet, so is rudeness. So I suggest the following simple acts for you to try doing today to spread kindness and changing the whole world on a per inch basis. It’s doing kindness on the people nearest to you. Let's all do it. Now.

1. Give way to another commuter in traffic. Because when someone do that to you, you feel so  much better that you'll surely remember it. Chances are you will do it to others in return the next time.

2. Smile, say hi or hello, good morning/afternoon/evening, excuse me, I'm sorry or thank you for even the smallest effort you get from another person. We take these gestures for granted. But admit it. Whenever you hear these words from another person, it's a big deal and it feels like the sun shines on you.

3. Be early. If you can't, then be on time. It's the biggest favor we can give to the other person we have commitments with.

4. Whatever it is, do your job well all the time. Always give your best effort to all your clients, customers, co-employees, employees, bosses, etc. I'm not saying you have to be that goodie-goodie guy always. I'm just saying you have to do properly whatever task and responsibility you are assigned with. Sometimes, even if it's the least we can do at work, we still miss it. And the fact that I have to say this means I have to say this.

5. Connect with a friend/relative you haven’t talked to for a long time. It may either be a long talk or just an exchange of hi and hello but for sure, you’ll both be happy and rejuvenated with the experience.

6. Give away an old stuff that you don’t use or need anymore but still in good condition. A friend will love the gesture and you will enjoy the free space you can get. More rooms for the new.

7. Buy your parents, spouse, grandparents, children, sibling, roommates, housemates a “pasalubong” today. Giving them a treat does not require an occasion or anything to celebrate. Being with them is always enough reason.

8. Tell a special person how much you appreciate their role in your life. Let them know how they help you keep up with life. Give them compliments. But this is tricky. They might think that you’re suicidal or something so timing might be necessary in doing this. But what the heck, just tell them how lucky you are to have them around.  

9. Share this post to others. You'll never know when you'll meet the other person reading this. Let them be your sunshine today.  Then, like my page  to get the next tips.


 

Marumi, Makalat at Nakakasawa? Sinong Kawawa?

Habang pinagtatawanan at pinagkikibit-balikat natin ang mga kandidatong sumisigaw ng "pandaraya", at di natin pinapansin ang ilang grupo na nagsasagawa ng sariling imbestigasyon sa mga iregularidad sa halalan at tinatanggap na natin na buong katotohanan ang kasabihang sa Pilipinas ay walang kandidatong natatalo kundi meron lang nadadaya, hindi natin maaalis ang katotohanang marami ang dumanak na dugo ng ilang tao na napatay ng dahil sa pulitika, na ilang mga tao sa paligid natin ang alam nating tumanggap ng pera para sa boto, ilang mga black propaganda na tayo mismo ang nakatanggap at nakabasa at ginagawa tayong tanga para isiping paniniwalaan natin ang bawat isa doon. Na pinaniwalaan naman din nga ng iba.

From a Facebook post.

Hindi kaya ang "pagkasawa" ng tao sa usapang dayaan sa eleksyon ay pakana rin ng iba na maumay na tayo at di na lang pansinin at tanggapin na lang kung ano ang resulta? Resulta na hindi lang patungkol sa mga bilang kundi maging ng kalat na iniiwan ng kada halalang natatapos. Kalat ng mga tarpaulins at posters. Kalat ng maruruming salitang binato ng isang kandidato laban sa kanyang kalaban. Kalat ng hidwaan at pagkabahabahagi ng mga mamamayan dulot ng pagsuporta sa kani kanilang mga kandidato. At kalat kalat na karahasan, bahid ng dugo dulot ng kaswapangan sa kapangyarihan.  Kalat ng kawalang tiwala ng mamamayan sa sistema ng eleksyon. Makalat. Marumi.

From another Facebook post.

Pero sawa na nga ata ang tao. Kaya hayaan na lang daw. Ganon din naman daw ang mangyayari. At tayo tayo din naman ang kasali rito. Kaya sino pa ang aasahan nating mag-aayos? Ah, kawawa ang mga susunod pang henerasyon. Palala ng palala. Kawawa ang mga bata.  Dahil lang sa ating "pagkaumay at pagkasawa", pamamana na lang natin sa kanila kung ano ang sistema.  Sa anak ko, sana ay wag mong ikagagalit ito sa aming mga naunang henerasyon balang araw. Sana rin ay sa panahon mo at ng mga susunod pa ay wala nang dugong dadanak, wala ng maruruming paggamit ng  pera, wala na ang walang kapararakang siraan. Pero tama ka, paanong mangyayari kung wala kaming gagawin. Pasensya ka na. 

Don't Seek Happiness

Happiness as a sole goal is never ideal.  Without considering other factors, it is just selfishness and will always be unreachable. It is human nature to be not contented. Maybe for  a while but after achieving something that we think makes us happy, we'll start getting used to it and its effect starts trickling down. And the hunt for happiness starts again like you never experienced it before. And it will be a vicious cycle.


The trick is to stop seeking and start looking at what you have around. See the people and the things  that keep you going. Try to look back at the young you. Remember the first time you appreciated a surprise "pasalubong" from dad? Or that day when you had your favorite sandwich made by your mom for your school "baon"?  Those are authentic "happiness" and they happened when you're not seeking for them. I'm sure that those things that will make you truly happy are still around without the need to find them. You just have to look, feel and appreciate.

According to Experts

Experts say that when you tell people that something is said by experts, chances are they will believe it without confirming the veracity of the source or the information itself.

Anyway, you don't have to believe me on this. I'm no expert.

Wanted: “Dirtiest” Subject in School Curriculum

Sex education? Hindi. Hindi naman marumi ang sex. Nagiging marumi lang yan pag di ginagawa sa tamang paraan. At hindi rin ito ang gusto kong pag-usapan natin dito. Sa ngayon ay nasa debate pa rin sa Supreme Court kung ii-implement na ba ang RH kasama ang lahat ng nilalaman nito. At isa na nga rito ang Sex Education dahil sa paniniwala ng iba na kailangan ito ng mga Pilipino lalo ng mga kabataan para maging handa. Kaya para daw alam nila ang gagawin para hindi mabuntis ng maaga, pag uusapan ng mga estudyante kasama ng kanilang guro ang sex sa loob ng paaralan. Alam mo sigurong di ako sang-ayondito kung matagal ka nang bumibisita sa blog ko. At puedeng di ka rin naman sumang-ayon sa akin. Pero malamang ay umagree ka sa susunod kong sasabihin.

Mandatory Politics Education mula 2^nd year hanggang sa senior year ng high school. Marami sa Pilipino ngayon ang di na nakakaabot ng college. Wala rin akong statistics kung ano ang average level na inaabot ng isang Pilipino sa pag-aaral pero sa tingin ko ay sapat nang simulan sa 2^nd year high school ang pag-aaral patungkol sa pulitika at pagpapatakbo ng gobyerno. Sakto na para sa paghahanda nila sa unang pagboto pagtuntong ng edad disiotso kahit pa hindi nila matapos ang high school. Kahit papano ay magkakabackground na sila.

Ang magiging laman ng subject ay patungkol sa functions ng bawat posisyon sa gobyerno mula sa Brgy. Captain hanggang sa Pangulo ng Pilipinas.  Pag-uusapan din dito kung ano ang dapat na kakayahan ng mga taong kakandidato sa bawat posisyon. At paguusapan din ang mga mabubuti at mga di magandang nangyayari sa pulitika ng bansa. Korapsyon 101. At isasama rin dito ang pagtalakay sa responsibilidad na meron ang simpleng mamamayan.

Mainit ngayon ang usapan sa kakatapos lang na eleksyon ang kakulangan  raw sa kaalaman ng maraming botante. Marami raw ang mangmang at walang kakayahang magdesisyon at pumili ng tamang leaders ng bansa. May punto naman. Marami rin kasi talaga ang walang pakialam at pagdating ng eleksyon ay bahala na lang sa mga iboboto nilang kandidato. Kung sino na lang ang sikat at matandaan nila ay yun na lang. Wala rin naman daw kasi mangyayari.

Pero kung tutuusin, ang simpleng problemang ito ay puede namang solusyonan sa pamamagitan ng sistema ng ating edukasyon. Ipasok sa curriculum ng high school ang Politics Education. Kung gusto pa nila, pati sa College na rin ay maglagay pa ng additional unit patungkol dito. Tutal ay napakabigat namang responsibilidad nito na ginagawa natin kada tatlong taon. Mas mabigat at mas may importansya pa kesa  sa Sex Education na pinagpipilitan nilang ipasok at sinasabing kailangan para labanan ang kahirapan na kung tutuusin ay mas tama naman nating matutunan sa bahay. Pero ang patungkol sa pulitika, paniguradong hindi ito maidedetalye ng ating mga magulang sa atin. Depende na lang kung may background sila dito.

Andali lang namang solusyonan ng problema. Kaalaman ang problema kaya edukasyon ang sagot. Pero bakit wala pang nakakaisip? O baka may nakaisip na pero baka walang sumusuporta. E bakit nga, ikaw ba ay susuporta sa isang panukala na sya rin mismong magpapahinto sa palabigasan mo? Pero panigurado akong marami pa naman ang may magandang hangarin sa ating mga pulitiko. At tulad ng sex, hindi din naman talagang marumi ang pulitika. Pero kasi, pulitika sa Pilipinas ang pinag-uusapan natin.

Kampanya Fairy Tales

“Sugod mga kapatid!”. Pag narinig natin ang mga salitang yan, ang pumapasok agad sa isip natin ay si Gat. Andres Bonifacio. Minsan ang bandang Sandwich pero madalas si Bonifacio talaga. Pero hanggang ngayon ay pinagtatalunan pa rin kung ito ba talaga ang sinigaw ng ating magiting na bayani noong panahon ng Katipunan. Imagine, gyera at ang magiting at matapang nating bayani ay sisigaw ng “Sugod mga kapatid”. Machong macho sabay ang itatawag sa mga kasama sa gyera ay “kapatid”. Sabi nga ni Prof. Ambeth Ocampo, malamang lamang ay na-censored lang ang mga textbook sa mga eskwelahan at ang isinisigaw ni Bonifacio noon sa gyera ay ang mga salitang malutong na nagsisimula sa letter “P”

Etong astig na mamang ito ba ang mukhang sisigaw ng "Sugod mga kapatid"?

Pero malamang lamang, hindi lang puro “SUGOD” ang binabanggit ni Bonifacio noon. Dahil bago sila sumugod, pinagusapan muna nila ang plano ng kanilang pag-atake. Detalyado. Hindi basta sugod ng sugod. Tipong pagsigaw nya ng sugod, di na nila alam ang gagawin. Panigurado, deads silang lahat nun. Tulad ngayong eleksyon, dapat lang na ang bawat kandidato na nangangampanya ay hindi puro slogang walang laman lang ang binabanggit. Hindi puro big words.  Dapat ay may detalyadong plano kung paano nila gagawing posible ang lahat ng nilalaman ng plataporma nila. Hindi puro motherhood statements lang na masarap pakinggan. Hindi dapat fairy tales lang ang kampanya, tulad ng mga ito:

1. Pabababain ang mga Presyo - para bang may magic wand ang mga pulitiko na pag nanalo sila, dyaraaan! Mababa na ang presyo. Pero sino ba ang nagdidikta ng presyo? May kapangyarihan ba ang presidente, senador, congressman, gov, mayor, councilor, kapitan, kagawad, o kung sino pa para magpababa ng presyo ng isang negosyante? Ayun, ang negosyante pala ang may kontrol.

Pero syempre, hindi naman puedeng magbaba ng presyo basta basta ang mga businessmen dahil kailangan din nilang kumita at mabuhay kasama na ang mga empleyado nya na sumusueldo at nabubuhay din sa kanilang kinikita. At marami sa businessmen ang yumayaman din naman talaga at umaabot na nga sa estado na sila mismo ang nilalapitan ng ilang pulitiko para suportahan ang kanilang kandidatura. Alam naman nating lahat kung gano kalaki ang pondong kailangan para tumakbo at manalo ang isang kandidato. Kaya marami sa mga kandidato ang malaki ang utang na loob sa mga negosyante.

Kaya kung maniniwala tayo basta basta na mapapababa ng mga nangangako ang presyo ng bilihin pag nanalo sila, lalabas lang na uto uto tayo.  Hindi ganon kasimple ang pag papababa ng presyo. Unless gagawa sila ng batas para maghigpit sa biglang pagtaas ng mga presyo, paglaban sa monopolies, pagbibigay ng patas na karapatan at mas mabilis na proseso sa lahat ng gustong magtayo ng negosyo, siguradong hindi mangyayari ang pagbaba ng presyo. Pero kung ikaw ay isang mayamang negosyante, magpapasok ka ba ng pondo sa kandidatong magpapahina ng pagpasok ng kita sa yo? O kung ikaw naman ay pulitiko, maglalakas loob ka bang gumawa ng batas laban sa mga potensyal na magpopondo para sa kandidatura mo sa susunod na halalan?

2. Tatapusin ang kahirapan – Tinanong nyo ba sila kung paano? Ang sarap pakinggan ano. Pero ganito lang yun. Kung salita lang at wala silang konkretong plano kung pano ka iaahon sa kahirapan ng mga pulitiko, joke lang ang lahat ng yan. At kahit pa magaling ang nagpapatakbo ng gobyerno at tamad tamad ka naman, wala rin. Kaya pagdating dito ay magtutulungan tayo ng gobyerno. Hindi sila lang, hindi ikaw lang. Pero minsan ok lang kahit ikaw lang. Marami naman ang umaahon ng hindi umaasa sa tulong ng gobyerno. Pero mas ok sana kung may mga polisiya ang gobyerno na mas mapapadali ang buhay ng Pilipino para makaahon. At hindi kasama sa mga polisiyang ito ang CCT o conditional cash transfer. Wala pa sigurong nakaahon sa kahirapan sa kakarampot na pera na binibigay ng gobyerno sa ilang pamilya para lang mairaos ang kanilang pang-araw araw lang na gutom.

Abrakadabra, maging Forbes Park ka!

3. Magpaparami ng trabaho – Connected ito sa number one. Unless mag papalabas ng mga bagong polisiya na magpapaluwag ng buhay sa mga gustong mag negosyo foreigner man o pinoy para mas lumaganap din ang kompetisyon, malabong mangyari ito. Kung may maayos na kompetisyon, mas lalago ang mga negosyo at mag-gegenerate din ito ng mas maraming trabaho. Puede ding may mga malugi at magsara sa kompetisyon. Pero kahit ngayon naman meron na e. Pero marami rin sa mga nalulugi at nagsasara ngayon ay dahil na rin sa polisiya at patakaran ng gobyerno na naghihigpit masyado sa mga negosyante lalo na sa mga maliliit. Kaya mas hirap silang maka survive. Pero kung mas maluwag na polisiya, mas gaganda ang takbo ng merkado, mas dadami ang trabaho. Balik tayo sa number 1, may mga malalaking negosyante na nagpopondo sa pagtakbo ng ilang kandidato. At ayaw nila ng kompetisyon.

4. Para sa kabataan, kababaihan, etc – O para sa mga hayop, mga puno at pati lamang lupa. Marami ang basta ma-attach lang ang pangalan sa mga adbokasya pero kung susuriing maigi, e wala naman pala talagang plano para sa mga sektor na ito na binabanggit nila. Para lang mukhang mabango, aktibo at makakita ng kakampi nila, sasabihin nila na advocates sila ng ganitoat ganyan. Mas magandang tingnan kung ano ba sila bago tumakbo at kung talagang may ginagawa sila para sa sektor na ginagamit nila sa kampanya. 

Victim of "global warming"?

5. Gumanda ang ating lugar sa panunungkulan ko –  Unang una, hindi po natin yan utang na loob sa kanila. Ok lang na banggitin nila pero hindi para kunin nila ang lahat ng credit. Mas lalo na pag nilagay nila ang mukha at pangalan nila sa lahat ng proyekto nila. Kaya sila tumakbo dahil ginusto nila yan at trabaho nila yan. At kung may naitayo man, naayos, naipamigay, hindi galing sa bulsa nila yan. Bawat kusing na ginagastos ng gobyerno ay sa tin galing. Sa buwis na binabayaran natin. Pati yung sinusuweldo nila. Pati na rin yung perang… alam nyo na yun.

 

Ilan lang ito sa mga “fairy tales” na binabanggit ng mga pulitiko tuwing kampanya. Marami pang iba. Pero may ilan naman sa kanila na may konkretong plataporma. Mahirap lang silang hanapin kasi kadalasan ay sila pa ang hindi napapansin. Dahil siguro wala nga silang taga-pondo kaya di natin sila masyado maririnig at mapapanood.  At wala rin silang apelyidong kilala na ng mga tao.

Yung salitang binabanggit ni Bonifacio na nagsisimula sa letter “P”, eto rin yung madalas na mabanggit ng marami sa tin pag may kinakagalit tayo. Eto siguro yung nasigaw ko nung nabangga kami ng Jeep at tinakbuhan kami. At malamang, etong “P” na ito pa rin ang masabi ko kapag nanalo pa rin yung mga pulitikong puro fairy tales lang ang pinagsasasabi at pinaggagagawa ngayong kampanya. 

Potek.