Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA

Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA, iba’t ibang uri ng tao ang makakasalamuha. May mahirap may mayaman, may makapangyarihan, merong wala lang.

Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA, lahat ay may lugar na patutunguhan. May mga sumusunod sa mga alituntunin para makarating, at meron din namang mga walang pakialam basta makaungos lang.

Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA, ang mga sumusunod sa batas ay siya pang napagiiwanan. Gumawa man ng tama, madalas ay siya pang maiipit at madadamay sa maling gawa ng iba.

Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA, kanya kanyang paraan para makarating sa destinasyon. May gumagamit ng diskarte, may gumagamit ng bilis, may gumagamit ng laki, may gumagamit ng kapangyarihan.

Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA, may mga taong marunong rumespeto at magbibigay sa yo ng daan. Meron ding nasa “right of way” ka na, aagawin pa para lang sya ang makauna.

Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA, kahit nanghihina ka na, gagamitin ka pa rin. Parang mga pasaway na driver na magte-tailgate sa isang nagmamadaling ambulansya.

Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA, may malalamig na ulo at meron ding laging badtrip. Kadalasan na sila na ang mali, sila pa ang nagagalit.

Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA, may tagabantay at tagahuli, may nahuhuli, may mga matapat at may matatapatan ka ring bigyan mo lang ng konting lagay, di ka na titicket-an.

At sa huli….

Ang buhay ng Pinoy ay parang traffic sa EDSA, na kung susundin lamang sana nating lahat ang batas, kung magtutulungan lang ang bawat isa, kung magiging mahinahon, tapat, marespeto at nagkakaisa, lahat tayo ay makakarating sana ng payapa at mas mabilis sa ating kani-kanyang patutunguhan.

Tipid Tip # 2: Membership/Discount Cards

Marami sa ating mga pinoy ang mahilig sa mga discounts, at sino ba naman ang hindi? Pag may sale sa malls, sigurado e pahirapan yun unang una sa parking, tapos sa pagpila sa counter dahil sobra talagang dami ng tao.

Bukod sa mga sales, marami ding mga continuous discounts na binibigay ang karamihan sa mga establishments tulad ng malls, drugstores, bookstores, groceries, gas station at kung ano ano pa at ito ay nasa form ng “membership/discount cards”. Once na meron ka nito, meron ka agad matatanggap na rebates ranging from 1-5% ng amount na ginastos mo sa mga produkto nila.

Marami sa mga Pinoy, ang gusto lang din kasi e kumabig at ayaw maglabas ng pera kung kaya di sila nag-aavail ng cards na to. Pano kasi, maglalabas ka pa nga naman ng pera amounting from 100-200 pesos kadalasan para makakuha ka nito para lang makadiscount. Minsan naman ay kailangan mo lang mag-ipon ng resibo para makakuha nito, pero yung iba ay tinatamad pang gawin nito at naliliitan sa rebates. So ang nangyayari, di na lang sila kumukuha.

Pero sa financial point of view, napakahirap kitain ng 1-5%. Kung sa bangko lalo na ngayon na bumaba ang interest rates, yung 1% na lang ay pahirapan na. Sa stock market, sabihin na nating bullish pa rin ngayon at ilang taon nang ganito ay medyo nakakatakot na rin dahil baka sa top price ka pa makabili at mas mahirap pa masungkit lalo yung 1-5% na kita.

Sa unang tingin, parang anliit nga naman ng 1-5% na rebate. Pero kung ilalagay natin sa detalye katulad ng pagbili mo ng gamot lalo na kung maintenance or vitamins na lagi mong kailangan, halimbawa sa 2000 pesos na lang kada buwan, times 12 months = 24000 pesos. Kung kukunin natin yung 1-5% range ng rebate, maaari kang makakuha ng 240 pesos hanggang 1200 pesos na rebate sa isang taon. Bumalik na sayo yung pinambayad mo sa card, may dagdag ka pa na pambili ng ibang item.

Ang tip lang din kung kukuha ka ng mga membership card ay dapat, dun sa establishments na lagi mo talagang pinupuntahan at yung produkto ay madalas mong binibili at kailangan kailangan mo. Panigurado na pagkatapos ng taon, hindi ka panghihinayangan sa ginawa mong pagiipon ng resibo o kaya e pagbili ng discount cards nila dahil napakasarap ng pakiramdam ng makalibre ka ng ilang products nila gamit ang rebates na nakuha mo buong taon.

TIG's favorite meme comic =)

True Story...

Walalang Post 3: Ang dami mong oras ah...

Madalas na naririnig na sinasabi ito sa isang tao na nakakagawa pa ng ilang mga bagay na makabuluhan na labas sa kanyang karaniwang gawain o trabaho. 

Minsan, hindi ko mawari kung ito ba ay “papuri” o “insulto” dahil ang dating ng mga katagang ito ay parang sinasabi na “di ka siguro busy ah kaya dami mo nagagawang kung ano ano pang mga bagay, samantalang ako e sobrang wala nang oras para gumawa niyan dahil busy ako sa trabaho ko”.  Tila ba yung taong marunong pang mag-manage ng oras niya para makagawa pa ng ilang makabuluhang bagay ang siyang lumalabas na nagsasayang ng oras, at ang nagsasabi nito ang siyang sobrang busy sa dami ng pinagkakaabalahan na importanteng mga bagay para sa kanya.

Kadalasan kasi sa mga taong mahilig magsabi ng ganito, ang totoo ay gusto rin naman sana nilang gawin ang mga bagay na ginagawa mo o kadalasan e may gusto daw silang gawin na ibang pagkakaabalahan ba pero hindi nila masimulan at magawan ng paraan at ang dialog nila kadalasan ay ganito: “gusto ko rin sana gawin yang... (mga halimbawa: photography, mag travel, magsulat, magaral ng cross stitch, mag invest sa stocks, mag jogging, baking, ghost hunting, aswang hunting) at gusto ko sanang pag-aralan,  kaso busy ako eh, wala akong time. Buti ka pa ang dami mong oras”. Pero huwag ka, makikita mo lagi ang karamihan sa mga taong tulad nito na minu-minuto ay updated yung Facebook status, Twitter at kung ano ano pang social networking account, may uploaded photos pa ng gabi-gabing pag-gimik kasama ng barkada, palaging updated sa bagong movies at talaga namang nasusundan ang lahat ng mga bagong series sa tv lalo na ang mga reality shows. 

Ok lang naman kung eto talaga ang gusto nilang buhay pero kung nagnanais silang magkaroon ng oras para gawin ang ilang mga pinaplano nilang mga makabuluhang bagay, dapat ay simulan ng pag-isipan at planuhin kung ano ba talaga ang mga dapat unahin at paglaanan ng oras. Kung meron lang sanang matibay na pagsunod sa prayoridad ang mga tao, mas magiging produktibo sana ang karamihan sa atin. (see: Prayoridad at mga Problema ng Pamilyang Pilipino)

Eh paano naman ikaw, busy ka ba?

The Philippines in Top 10 of Something… Then What?

We always have the biggest, the longest, the smallest, the most number, the ******ST of just about anything you can imagine. The Philippines will surely have something to offer if you’re talking about the best and the worst. It is always a “wala yan sa lolo ko!” moment. (see: Mga Maling Yabang ng Pinoy).

Just like when there were two contradicting records that our country got recognized with on the same day. First being the World’s most God believing nation and the other is on having one of the world’s worst cities for driving. I can't see how the belief in the Supreme Deity reflects in our people who drive recklessly with no regards to other people’s rights, possessions and lives.

Most people rejoice with pride if it is about something they deemed good for our reputation. But if it’s something that they think taints our immaculate image,then expect all hell to break loose. It just shows how our people merely react to things that don’t have direct effects on their lives. Either too proud or not with the feat, it just shows how reactive we are by burdening our minds on concerns which lies outside our reach. (see: The Opinionated Filipino)

Rather than just a show of disgust or pride, can’t we try doing something advantageous for our country on what these “records” are telling the whole world about?

Does being the world’s number one God believing country gives any meaning if our actions and character aren't reflecting it? Why not being the first person to show that our faith inspires us to do good to other people?  Or does it matter if our country has the most optimistic businessmen if we just lackadaisically perform our duties at work, procrastinate or worse, just lazing around and doing nothing? Why not try to spend our time on more productive stuffs or do something to improve our crafts?

On the other hand, those negative tags that we get like being one of the most corrupt nation, worst nation when it comes to traffic and all others, can't we just take these as challenges? We can’t change these things in just one click. But we can take part in minimizing them by starting with ourselves.  And also by acting with more discipline and acquiring further knowledge regarding our rights and responsibilities.

Hopefully, the next time we’ll hear about the same type of news saying that our country is the best or worst on this or that, we'll all just move along, shrug our shoulders and just continue doing what we're meant to do. They won't affect us anyway.

Just 10 of Life's Lessons to My Life's First 30 Years

**This is a repost from my FB note on my 30th birthday.

Just sharing some fine few lessons that I learned and realized in the past 30 years of my life. I tried to make them short and simple and hope that they do make sense to you as well. Hope to add more in the next coming years, God willing.

1.  Successes are necessary for our growth, while failures help speed it up.

2.  True friends aren’t chosen. They just happen. Same with enemies.

3.  If we aim to prosper on more important matters rather than being materialistic, we’ll achieve more in life which comes free with the material things that we need.

4.  Open-mindedness is when you are able to consider the other side, then your side, then the other side again, then your side again…and this is where true wisdom begins.

5.  Forgiving isn’t easy while forgetting is almost near to impossible. Time is our most effective weapon to handle both, use it wisely.

6.  One of the few things that tick off the most mature person is having high expectations on an unexpectedly immature person. Refrain from expecting too much.

7.  Scrutinize all “truths” that are being thrown around no matter where they come from.

8.  Brains are meant to think, and mouths are meant to be fed and to swallow. One reason why the society is going into chaos is because many people do the opposite; they are contented that their minds are being fed with information and swallow them without having any second thoughts, while quickly reacting to issues like they are thinking directly with their mouths.

9.  Accountability is a valuable gem for those who want to achieve and retain power, leadership, integrity and respect.

10.  We gain more purpose in our lives by giving purpose to other people’s lives.

The Opinionated Filipino

If only opinions can be converted into money, Filipinos would be one of the richest in the world.

Let’s admit it that Filipinos are one of the most opinionated people in the world today. On a positive note, it shows that somehow, we Filipinos are aware that there are things happening around us and we not just know about it but we have something to say about it.

It’s more visible now especially thru the social media and it happens to all ages. You’ll even see elementary students debating with adults on online forums regarding certain topics - I’m not saying that this is totally a good thing but it happens.

Oh yes, you are.  (Photo from communicatingacrossboundaries.files.wordpress.com)

But on the bad side of being the opinionated people that we are, there seemed to be some important things that we lack on this behavior. We tend to simply react on issues but only to the point of criticizing but unknowingly acting the opposite of what we are saying. This, I will discuss further to explain what I mean and you might be surprised that most of us are also guilty of doing it.

These things that I will expound below, if we match with our active throwing of commentaries, might help this trait of ours become more effective and beneficial in our nation building:

Perform your “Due Diligence” – the term due diligence is usually attributed to the business world being “an act of doing reasonable investigations and researches on ventures or investments before diving into it”. But currently, we see the term being used to describe the research or investigations that we do before doing any decisions in our daily lives. And also before taking sides on any topics or issues. The lack of it is what I see as the main culprit why being opinionated is viewed negatively nowadays. 

A lot of people are being quick on the trigger due to sensationalized news bombarded to us by the traditional media. Today, we see people getting fully swayed emotionally by just reading “news titles or headlines”. Then the “reporter” will add further influence by voicing out their “unsolicited advice and opinions” on the issue while the more important details of the news are being left out.  To avoid being victim to this scenario, my suggestions are; don't be too quick to judge nor to take sides. Then do your own research. Look at the pros and cons of both protagonists. Then test them against your own moral standards.  And look on the things with proper perspective by putting yourself in the shoe of the people who are mainly concerned with it. After doing all of these, you’ll see that your opinions will be improved, more sound and balanced than what they were before.

How about you?

Act on your “Circle of Influence” to affect your “Circle of Concern” –  As Stephen Covey mentioned on his book “The 7 Habits of Highly Effective People”, people can’t usually help but become reactive on our “circle of concern” when it will be better for us if we act on what he calls as our “circle of influence”. There are some things that we can’t do anything directly with like minimizing corruption in the government, curbing terrorism, increasing gas prices and a lot of national issues that we can categorize as within our circle of concern. By knowing our concerns, we can start working on things that are within our circle of influence and eventually, affect our circle of concern. 

Here are some very good examples to explain this. Two current hot topics that are being debated not just among the business and government leaders but also within the common people in different online forums, first the country’s mining policy and the second one is the cutting of trees within the vicinity of SM Baguio. At first glance, choosing which side to be with is very easy. We all agree that we should take care of our environment, right? Rampant mining and cutting of trees are both bad for the environment so giving our support to those who are against these two is the good choice, isn’t it? 

I already saw a lot of groups and websites created for their fight against mining in the country. “Some” are calling out to the people to support their cause to stop miners from digging into our lands and getting these natural minerals such as iron, ore, copper, nickel, gold, bronze, silver, silicon, germanium and other types of metal, of which are being used in creating a lot of modern things we are using now. Especially the semiconductors which are the main component of every gadget and electronic appliance that we are using. Maybe you are now getting where this is going. Isn’t it ironic that we can see “some” people showing their support against “mining” by liking pages and groups, commenting against it on different online forums using their newest smart phones, tablets and notebooks?  

How about those who are supporting the fight against the cutting of trees around SM Baguio? We all know that once upon a time, Baguio City was once a green mountainous place and as a perfect example, the scenery on Mines View was a sight to behold. But how about now? If you can visit the place, you can see that majority of the mountains in Baguio City are now cluttered with houses. And you might wonder where “some” of those people who went to the rally against cutting of trees around SM live. And for those who are living far outside Baguio who are supporting their cause, maybe they can also try looking around Metro Manila and towns nearby where big malls are sprouting like mushrooms, same with hundreds of subdivisions and condo units, all of which were built at the expense of… guess what…cutting down hundreds and thousands of trees and without them acting against it. And it’s not surprising that “some” of those who attended the rallies are living on those condo units or subdivisions and at the same time frequent these big malls around Metro Manila.

These are just examples of what I mentioned earlier of some people saying one thing, but are unaware that they are doing the opposite. I’m not saying that their cause is wrong and that every one of them is not knowledgeable of their true cause and that’s why there’s emphasis on the word “some” on the paragraphs above. But going back to the topic, it’s obvious that some of them are just acting out on their circle of concern without taking action on their circle of influence. If only these people are truly aware of what the issues are, they will surely act better and ensure that what they are doing had real effects in their cause. 

Example for those who are against mining, I can suggest them to try lessening the technological garbage and the consumption of these metals by buying only what they truly need and not simply follow trends. It helps not only the environment but also themselves as they can save a lot of money by doing this. And next, for those who are fighting against the cutting down of trees around SM Baguio, well if you just haven’t done it yet then start planting trees at your backyards.

Avoid Getting Trapped with the Herd – It usually happens that you read and hear people talk as if they are members of a cult and chanting the same words over and over again and echoes the same opinions and sentiments in debates, online forums, etc. It’s like somebody out there orchestrated their line of thought and put all their thinking inside a box. And when these people are challenged with a counter-thought and exposed to a different line of thinking, they will be the first one to tell the other side to be “open-minded” or to accept that “things change”.  I’m sure that this is quite a familiar scenario to most of us where “pied-pipers” in the form of “surveys” and “propaganda” attracts herds with “music” which are delightful to their ears.  

This is one of the most common things that affect the way of thinking of most Filipinos especially the youth. It's by thinking that they are empowered by being “one majority voice” speaking against “the powers that be”. Though I agree that this is indeed a very effective tool of democracy if used properly but as long as the people will not do their “due diligence” and just being “part of the herd” then this is a very dangerous thing for our people. By the way, you may also want to check my other post “The Bandwagon Generation” in relation to this kind of thinking.

How about you? What can you say about our very opinionated nation and the media? Do you see dangers of having it easy to voice out opinions thru social media? Share your ideas with us. :)

Tipid Tip #1: McDo style

Kadalasan, ang pagtitipid ay isang napaka-"no brainer" na bagay. Yun nga lang, yung pagka "no brainer" ng mga bagay bagay, kadalasan rin ay overrated. Tulad sa mga scenario na ito halimbawa, bigla ka nagkaroon ng malaking "windfall", napapaisip ka sa mga ganitong scenario: “Paginvest sa low risk long term funds vs Pagbili ng malaking LED TV” o kaya eh “Paglagay ng pera sa special deposit funds vs Pag-avail ng latest smart phone”. 

Well, andali naman ng choice diba? Mas astig ka pag bago ang smart phone mo at kumpleto ka sa mga apps, cool ang dating. Nakakahiya kaya na luma ang phone mo tapos lahat ng kakilala mo e mga bago na. Tapos pag uwi mo e sarap manood ng movies sa big LED screen HDTV mo with matching surround speakers, wow! That’s life!

Pero bago pa maging kumplikado ang usapan, punta na lang tayo sa isang simpleng halimbawa ng pagtitipid. Isang gabi habang mahaba ang pila sa Mc Donald's, nagisip ako ng gusto kong kainin. Naisip ko na kumain ng cheese burger. Tiningnan ko ang presyo ng McDo cheeseburger meal plus medium fries and coke. At habang papalapit ako sa counter, nakita ko yung poster ng McFloat combo. Then sabay hanap sa ala carte list. Eto ang aking napansin...

Cheese burger McDo Meal with medium sized fries and Coke = 95 pesos

Vs

McFloat Combo (Medium fries and Coke float)@50 pesos 
+ Cheese burger ala carte@39 pesos = 89 pesos

At malamang, ang sunod na tanong “eh ano ngayon ang binili mo?”… hmmmm, ano sa tingin nyo.

“ Dun dun dun dun dun dun“ (*pang suspense na sound effects*). Malalaman nyo, sa susunod na kabanata ng ating Tipid Tips journey.

Walalang POST 2: Atras o Abante?

Kadalasan, pag nagkomento ka ng negatibo sa progresibo at liberal nang pananaw ng lipunan sa ngayon, may mga tao na sasabihan ka ng "masyadong makaluma" at "nabubuhay sa nakaraan" at mag move on na raw at tanggapin ang pagbabago ng mundo.

Pero pag may balita naman na patungkol sa sari saring karahasan na madalas ay bunga na rin ng pagbabago ng lipunan, ang mga taong ito ang una mo pang mariringgan ng katagang "buti pa noon, mas payapa ang lipunan" o kaya naman "dati makakalakad ka pa ng disoras sa kalye ng walang kinakatakot" sabay sundot pa ng "iba na talaga ngayon ang mundo".

E ano ba talaga ang gusto nyo mga ati at koya? Kunsabagay, puwede namang di mamili. Puede naman kung ano na lang yung maganda sa dalawa at hindi yung basta makakontra lang.

Wala lang.

Top 3 Biggest News in the Philippines, Friday the 13th Special

Here's a wrap up of today's biggest news in the Philippines. Happy Friday the 13th!

Top 3
Scarborough (Panatag) shoal standoff
As reported, some chinese fishermen who were illegally collecting exotic and endangered species around the contested area were caught by our navy men. As the filipino navy tried to arrest the fishermen, chinese navy vessels intervened and came to their rescue. It also marked the baptism of fire for our newest ship, the BRP Gregorio Del Pilar. Up to now, the standoff continues as diplomatic protests and discussions continue.  As the leaders of the two countries talk, the navy men of both sides tried to kill boredom by watching american idol via satellite tv.

Top 2
North Korea failed rocket launch 
The controversial rocket launch that was supposed to carry an environment monitoring satellite to space crashed to the Yellow Sea near the Korean Peninsula just 5 minutes after it's launch. Many people living along the targetted rocket flight including the Filipinos were happy with what happened. The happiest were the navy men in Scarborough as it didn't fell on to them. But of course, both wished it hit their enemy boat.

Top 1
Jessica Sanchez being voted out of AI but was saved by the judges
Of course! What else is more important for our country than having the first Filipino to win the American Idol contest. Mabuhay ang Pilipinas!

3 Reasons why North Korea Should Cancel the Rocket Launch

As we all know, the North Korea rocket launch is expected to happen between the dates April 12-16, 2012. There are a lot of issues, stories, doubts and questions which arose on this subject. NoKor government says that it’s just a satellite launching and nothing else, but many think otherwise. For them, this is just too shadowy to accept due to NoKor's history of missile tests  and can’t just take it that it’s just an innocent act as what the NoKor leaders are trying to imply. Whatever North Korea is thinking right now, I believe that there are some reasons that maybe worth pondering for them to reconsider this rocket launching. No matter what the outcome is, it’s still a losing situation for them. And please take note of number 3.

1. Even if the rocket launch is successful, their reputation is already tainted and other groups and countries will still find reasons to hate them for it and will still find issues on it.
2. If the satellite launch is successful but the debris falls off their target and lands on any other countries around, this might be seen as a sign of aggression from them and might give a reason for any country and its allies to retaliate against them.
3. Even if everything is successful, the possibility of SABOTAGE is still there. For other groups  (or countries) which has hidden agenda and are capable to do it, these are possible to happen:

a.  Sabotage the launch to fail and create damage to other countries to have a reason to attack NoKor.

b.  Sabotage the launch and enforce UN to sanction NoKor.

c.  Do a frame up by using the opportunity to attack other countries in parallel and blame NoKor for it

With the pride that is known for North Korea, I believe that this will push through no matter what. Let’s just hope that everything goes well as they plan as I also think that they themselves do not want to get into any trouble with other countries now. They might be powerful but not as powerful enough to get into war against nations at present but if they will think of the possibilities like what I’ve stated above, it is not impossible to happen even if it’s just a simple satellite launch as what they are claiming all along. Good luck to us. Good luck to North Korea.

ECE Board Exam: 8 Tips for Examiners

Ayon sa PRC Website, ang schedule ng ECE Board Exam 2012 ay magsisimula ngayon at magtatapos bukas, April 11-12. Seven and a half years na pala mula nung ako e kumuha rin ng pagsusulit na ito kung saan, pag upo ko pa lang sa silya ng examination room (sa PRC pa mismo ako naassign) e dun ko naramdaman yung nerbyos at para akong lalagnatin kasi “ETO NA”!  This is it, pancit!

Pero nakabawas din siguro kahit papano sa pressure e yung pumirma ako sa job offer a day before the exam, hehehehe. Pinirmahan ko na. Good pay and good company naman and ok ang industry, related naman kahit papano (IT Industry) sa course pero ako kasi e medyo idealist pa noon at gusto ko e hardcore ECE work talaga. Pero thankful pa rin ako sa desisyon na yun kasi ok ang naging career ko and so far, going strong naman.  Dito na ko sa 2^nd company ko after 7 yrs with my former company.

I feel like this on the exam date itself.

Anyway, balik sa board exam at mag bibigay ako ng ilang tips para sa examiners, on second thought dapat di nyo na to binabasa ngayon kasi mageexam na kayo mamaya. Dapat tulog pa kayo ng mga oras na to or pagising na. Para na lang to sa mga susunod pa na kukuha pa ng mga board exams, ECE man o hindi.

1. Wag masyado isipin ang resulta, isipin nyo yung exam. Lalo kayo mawawala sa isip pag nagisip kayo ng nagisip.
2. Try to answer as much questions as possible. Wag nyo masyado problemahin kung di nyo alam ang sagot sa number 1.  Talon agad sa 2. Pag di pa rin, sa 3, and so on and so forth. Parang basketball lang yan, kuha muna ng momentum para uminit ang shooting.
3. Relax lang, baka kasi magkanda ihi pa kayo sa pagsagot. Mahirap nyan, bantay sarado kayo hanggang CR. Kakahiya rin yun. Hehehe
4. Tingnan kung yung numerong minamarkahan nyo sa answer sheet ay nakatapat dun sa number ng question lalo na kung sinunod niyo yung tip number 2 ko. Baka kasi tama sagot nyo, kaso nashade nyo naman yung choice sa ibang number.
5. Kung nakasagot na kayo at marami pang blanks, relax uli. Tingin sa oras. Kung matagal pa, pikit muna, hinga malalim. Wag lang kayo matulog kasi baka matuluan nyo pa ng laway ang answer sheet, yari kayo. Tapos balikan ang mga tanong na mahirap.
6. Iwasan ang pagbura, kung kaya nyo imaximize ang scratch paper at dun muna ilagay ang mga sagot nyo, gawin nyo.
7. Kung talagang napiga na kayo at di nyo na alam yung ibang tanong at tipong ngayon nyo lang nakita sa tanang buhay nyo, gamitan nyo nang hula powers. Ang ginawa ko sa ganito, di ko na lang binasa yung choices, nagshade na lang ako. Ever since kasi, ang naiisip ko sa mga multiple exams e game of chances din kadalasan. Pansin nyo yung mga mahihina talaga ang ulo, bumabagsak sa multiple choice exam. Pano kasi, pinagisipan pa nila yung sagot nila e samantalang di naman nila naiintindihan yung tanong. E di malamang, mali ang mapipili nila kasi nag isip pa sila. Kung pinili pa sana nila yung alam nila mali dahil nga aminin na nila na di nila pinag aralan yung tanong, e yun ang tama kadalasan. (gets? Basta manghula kayo sa mga di nyo alam,hehehe). 
8. Last is bilangin nyo ang shade nyo, at I check nyo kung isang shade lang per item ang nagawa nyo. Dapat kung 50 items, 50 shades. Kung 100, 100 shades. Ulit ulitin to, depende kung ilang beses nyo trip. Ako ata mga 5 beses nun.

Ayun, awa ng Diyos naman at nagbunga ang paghihirap, nakapasa ako.  So para sa lahat ng examiners today, good  luck sa inyo. Ilabas nyo na ang isandaang porsyento at mag super saiyan na kayo para makasagot ng maraming tanong. Tandaan, ang board exam ay hindi lamang sukatan ng kung anong nalalaman ninyo kundi sukatan din kung pang anong level kayo sa lahat ng kumuha ng taon na yun at kung gaano kayo kagaling sumagot ng mga tanong. Ok? Wag na kayong maghanap ng leakage dahil kung makakuha man kayo, e baka malasin pa kayo at ma-mental block sa araw ng exam. Isa pa, sarili nyo lang niloloko nyo kung mag leleakage pa kayo. Sana e maging masaya kayong lahat at makatulog ng maayos hanggang lumabas sa mga dyaryo ang ECE Board Exam April 2012 results. Malay nyo at mapasama pa kayo sa April 2012 ECE Board Exam Topnotchers.


Edited (10/24/12):

Congratulations PUP for a great performance on Oct. 2012 EcE Board Exams:
- Performance by School EcE Board Exam Oct 2012
- EcE Board Exam Topnotchers October 2012 
- EcE Board Exam Results October 2012   

Walalang POST 1: Ipokrito ka!

Pag may tao na kilala sa pagiging mabuti pero "nasilipan" natin ng gawaing masama, agad sasabihin ng iba na "IPOKRITO KA". Maiba ako, paano kung yung tao naman na kilala nating masama e "nasilipan" ng isang mabuting gawain, puede ko rin ba siyang tawaging "IPOKRITO"?

Hindi ba't ang isang tao ay tunay namang binubuo ng mabuti at masamang gawi, walang perpekto, at ito naman ay inaasahan na natin sa bawat isa sa atin? Hindi ba sumosobra na tayo o masyado lang mabilis sa pagbunot sa "hypocrite card" para husgahan ang ating kapwa sa isang gawa lang? Oo nga, may mga tunay na ipokrito sa mundo, pero ganon na ba talaga karami kung kaya gasgas na gasgas na yung pagtawag ng ganito sa ating kapwa?

Wala lang.

Prayoridad at mga Problema ng Pamilyang Pilipino

Kadalasan na nating naririnig na sinasabing importante ang “priority” o “prayoridad” sa lahat ng ating mga plano sa buhay.  Maaaring marami tayong adhikain sa buhay, pero ang mga prayoridad pa rin ang siyang nasa unahan ng listahan. Sa pagpasok sa eskwela, ang prayoridad ang pag-aaral at makatapos. Sa pagpasok sa trabaho, ang prayoridad ay magtrabaho syempre. Sa pagpunta ng palengke, prayoridad mo ang mamili, at bahala na kayo mag isip ng iba pang halimbawa ng mga prayoridad sa ating mga pang-araw araw na gawain. 

Gaano kaimportante ang prayoridad? Ito ang siyang ating pangunahing pinanghahawakan upang maabot ang ating mga tinutumbok na adhikain sa ating mga sinimulan. Kadalasan, nagsisimula ang problema natin sa mga bagay bagay dahil sa nawawaglit sa atin at tayo'y naliligaw ng landas sa ating mga tunay na prayoridad.

Tulad ng isa nating halimbawa, sa eskwelahan. Pinapasok tayo ng mga magulang natin dito, binabayaran ang nagtataasang tuition fee at pinapabaunan tayo sa araw araw para tayo ay makapag-aral. Ang prayoridad natin sa pagpasok ay ang matuto, makapasa, magkaroon ng kaalaman at makagraduate at ito nga ang sinasabing pundasyon natin para sa kinabukasan. Pero kadalasan sa kabataan ay nasisingitan ang prayoridad. Nandoong mas prayoridad nila ang maging “celebrity” bilang sikat na dancer, singer, painter, pulitiko, aktibista, etc kesa ang pag-aaral. Wala sanang problema dahil maganda rin naman na may extra-curricular dahil nakakatulong ito sa pag-unlad ng iba pang aspekto ng kanilang pagkatao, pero para gawing prayoridad ito bago ang pag-aaral ay ang kadalasang nagiging pitfall ng ilang kabataan. Meron pa na ang nagiging prayoridad ay ang bumuo ng barkadahan, o kaya naman ay  hanapin ang “pag-ibig” sa loob ng paaralan. Dyan madalas na talagang naliligaw ng landas ang marami kaya imbes na makatapos, ayun, nandoong inuuna ang tambay, ang bisyo o kaya, nabubuntis o kaya yung iba, nagpapakamatay pa dahil sa iniwan o niloko ng bf/gf. Ang siste, kawawang magulang dahil yung anak, nakalimot sa prayoridad niya sana kung bakit siya nandoon sa eskwelahan.

Sa trabaho, isang magandang halimbawa ay ang ating mga OFWs. Ang kanilang adhikain ay ang mapaunlad ang kanilang pamumuhay at ng kanilang pamilya at ang prayoridad nila sa pagpunta sa ibang bansa ay ang magtrabaho, kumita at makaipon. Pero dahil nga raw sa lungkot at pangungulila, marami ang naririnig natin na mga problema ng ating mga kababayan na nakakalimot sa prayoridad, at ang inuuna ay ang kanilang pansariling kalagayan. Inuuna pa ang pambababae/panlalalake para raw maibsan ang kanilang lungkot at nakakalimutan na ang sakripisyong pinangako na siyang sana, nauuna sa listahan ng kanyang prayoridad. 

Hindi lang ang mga nasa ibang bansa, ganon din yung sa mga naiiwan na nakakalimot din, na minsan sila rin ay nadadala sa tawag ng pangungulila, at ang mga anak naman ay nagpapasasa sa malaking padala ng kanilang magulang at minsan ay nagloloko pa sa pag-aaral na siyang isa sa pangunahing prayoridad nung mangibang bansa ang kanilang mga magulang. Tuloy, nababalewala ang lahat sa plano, kung naisasaisip lamang nila sana lagi ang kanilang prayoridad ay hindi sana mangyayari ang mga bagay na ito. Ang prayoridad na para sa pamilya, nauwi sa pagkasira lalo nito dahil sa pagkakaligaw ng prayoridad.

Maging sa mga simpleng mga laro o sports tulad ng basketball, meron ding epekto ang prayoridad. Kaya naglalaro ang isang koponan ay para sa pangunahing adhikain, at ito ay ang manalo. Gumagawa sila ng mga game plans at plays para maabot ang kanilang target. Pero, pag may ibang naging prayoridad ang ilan sa mga manlalaro tulad ng makakuha ng mataas na puntos, makapagpapogi sa laro, magpasikat sa mga scouts, at maging pangalawa na lang sa prayoridad ang manalo ay kadasalang  nauuwi sa talo ang laro ng koponang ito dahil sa kawalan ng “focus” sa kung ano ba ang talagang gustong mangyari ng buong team.

Sa ating bayan, kung magkakaisa lang din lamang tayo iisang layunin at ang magiging prayoridad natin ay ang “umunlad” ang ating bansa at hindi ang ating mga pansariling kapakanan ang uunahin, siguro ay higit na mas magiging maayos ang takbo ng ating bansa. Pero kung patuloy tayong naliligaw sa ating tunay na layunin, malabong may mararating ang bansang ito. Gusto ba natin talagang umunlad ang bansa? Prayoridad ba natin ito bilang mga Pilipino?

Kung aalalahanin lamang sana ng bawat isa sa atin ang prayoridad sa lahat ng ating ginagawa sa simula’t simula pa lamang at hindi tayo mawawaglit o maliligaw sa tinatahak na landas, marahil ay mas matinong buhay ang meron ang karamihan sa atin. Marami sanang naiwasang mga problema na kadalasan ay tayo rin mismo ang gumawa nito sa ating mga sarili.

Kung naenjoy mo ang artikulong ito, kung maari po ay i-share ito gamit ang iyong Facebook o Twitter account gamit ang mga button sa ibaba o ang floating icons sa bandang kanan para maenjoy din ito ng iba. At i-like din ang ating Facebook page sa pagpindot ng "like button" sa may upper right at gayun din sa pagfollow sa ating Twitter account para sa updates sa aking blog. Salamat po.

Mga Maling Yabang ng Pinoy

Likas na sa ating mga Pilipino ang maging mapagmalaki (o sige na nga, magyabang) ng mga bagay bagay na nauukol sa atin para bumida tayo sa iba. Minsan ay umaabot pa sa puntong exaggerated na ang pagkkwento para lang maging sikat tayo sa usapan kaya nga merong mga joke na “wala yan sa lolo ko” ay dahil na rin sa ganyang ugali natin.

Sa aking pagninilay nilay (o pagtanga-tanga lang pag walang magawa) aking napagtanto na tila isa ito sa dahilan kung bakit pababa ng pababa ang antas ng disiplina sa ating bansa at palala rin ng palala ang mga masasamang bagay na nagagawa ng nakababatang henerasyon ng ating bayan. Kung bakit, bigyan ko kayo ng halimbawa.

Isang madalas na pangyayari na isang nakatatanda na nagkukwento sa isang grupo ng kabataan, tipong ganito:

Nakatatanda: “Nung bata kami, naku, yung si Mang Pedring na masungit dun sa lugar namin? Nako e lagi kami hinahabol ng matandang yun. Madalas kasi e sinusungkit namin yung mga mangga niya sa likod bahay nila. Halos maubos nga yung mga bunga eh, tapos pag wala na kami mapitas eh babatuhin pa namin yung bubong ng bahay nila mang Pedring saka yung aso nila na nakatali. Nako e kandagalit yung matandang yun, habol siya sa min, may dalang pamalo. Walang magawa ang matanda, hehehe. “

Mga Bata: “wow, astig nyo po pala ah!”

Nakatatanda: “Oo naman, at di lang yun. Yung nakuha naming mangga e ibebenta namin sa palengke, yung pinagkakakitaan namin, ayun pinambibili namin ng lambanog, ang sarap! Lasing lasing kami ng barkada lagi nun, kahit pa may mga pasok pa kami sa skwela. “

Mga Bata: “ayos po pala ang trip nyo ah, e pano po pagpasok nyo sa school?”

Nakatatanda: “E di ayun, pagdating pa namin sa klase mga lasing pa, ayun suki kami sa guidance. Kilalang kilala nga kami dun eh, sawang sawa na nga sa pagmumukha namin yung guidance counselor, pero wala sila magawa. E pano, yung nanay ko eh kaibigan ng principal yun, e sila pa nga humihingi ng pasensya minsan sa min. hehehe. Ibang iba talaga kami nun, kaya yang mga ginagawa nyong kalokohan, wala pa yan. “

Mga Bata: “Wow, ang galing nyo naman!!! Idol na namin kayo!”

May kasabihan nga na ang ginagawa ng matanda kahit mali ay nagiging tama sa mata ng bata. Parang etong si manong na nasa halimbawa natin, sa kagustuhang bumida sa mga bata, sumobra sa pagkwento at pagexaggerate ng mga detalye at hindi rin niya isinaisip na yung pagkkwento niya sa mga bata, tila ba chinachallenge niya ang mga ito na gawin o lampasan pa yung nagawa niyang kalokohan. At dahil sa exaggerated nga niyang kwento, inaakala tuloy ng mga mas bata na ok lang gawin ang mga ganong bagay at puede naman pala nilang takasan yung responsibilidad sa mga maling bagay.

May listahan ako sa baba ng 7 sa mga maling yabang ng mga Pilipino na kadalasan e naipapasa pa natin sa mga bata at sa sobrang gusto nating maging bida. At dahil dito, yung mga bagay na dapat ay mali, hindi dapat gayahin at iwasan sana ng mga kabataan e tila nagiging normal na lang dahil sa maling pagyayabang natin. Eto na po ang ating list:

1. Pagyayabang ng alak na nainom, naka ilang bote at anong kalokohan ang nagawa nung lasing sila. - Pasikatan pa talaga, meron na sasabihin na isang case naubos niya, o kaya yung sobrang tapang na alak tapos sabay sasabihing nakipagsuntukan siya sa pulis na humuli sa kanila o kaya e natulog sila sa gitna ng EDSA nung lasing na lasing na sila. Feeling nila siguro cool sila pag ganito.
2. Petty crimes (pangungupit, paninira ng gamit, pananakit ng kapwa) – Yung mga nakupit sa nanay/tatay nila, sa tindahan ni aling Nena o kaya e sa na-nenok na gamit sa opisina. Kasali din yung mga sinirang signboard, binutas na gulong ng jeep ni mang Gustin, o kaya vandalism na nilagay sa may eskwela nila. Bidang bida nga naman sila dito, mas malala, mas panalo.
3. Basag ulo - Dagdag pa yung pagyayabang na nakipagsuntukan sila kay ganito, tapos nagulpe nila na di man lang pumalag. Paborito din natin itong ipambida. Macho nga naman ang dating.
4. Nakarelasyon, ginawa sa nakarelasyon – Para naman to sa mga kiss and tell. Meron sa mga babae pero mas madalas sa mga lalake. At dito mas matindi ang exaggeration. Lalo na sa mga inuman e tipong kala mo e siya na ang love/sex guru sa kwento niya. At para bang lumalabas e material na bagay na lang yung nakarelasyon niya at wala na yung dignidad ng pagkatao kung makakwento, at sa mga mas bata na nakakarinig, kala nila tuloy ay ganon ang tamang gawin.
5. Pandaraya/Panggugulang – Pangongopya at pangongodigo nung estudyante pa, mga iba’t ibang techniques para makalusot sa mga thesis or term papers, o kaya naman e pandaraya sa trabaho para maka petiks lang. Mas grabe, mas daring, mas bida. At ikukwento pa yan sa mga mas bata na para bang nagbibigay ng “tips” sa mga dapat nilang gawin.
6. Pagsuway sa batas – Madalas ito sa batas trapiko. Makakarinig ka ng mga nagmamalaki pa nung nakipagkarera sila nung minsan sa may c5, o kaya may tinakasan silang traffic violation at tinakbuhan yung MMDA. Basta yung mga bawal na ginawa nila, yun ang talagang proud na proud pa ang marami sa atin.
7. Padrino at koneksyon – Talaga namang mapagmamalaki mo to pag may koneksyon ka. Malakas ka kay Mayor, Governor, Senator, Manager, Chief, General, etc. Tipong sasabihin pa na “sige pare, ako bahala sayo. Isang tawag lang natin kay bossing yan.” Ayaw na ayaw natin ng nalalamangan pero pag tayo ang nanlalamang, well, isang pagmamalaki pa yan sa karamihan.

Marami pang ibang mga “maling yabang” tayong nakikita at lahat ng yan, sa pag-aakala man natin na walang masamang epekto ay merong nagiging bunga pagtagal ng panahon lalo na sa mga sumusunod pa na henerasyon. Bilang mas nakatatanda at mas nakakaalam, inaakala nila na yung mga pinagmamalaki natin ay normal na lang at tama, at pagdating ng panahon na sila na yung nakatatanda, tinutularan na nila ito o kaya ay hinihigitan pa dahil nga naman nakakalusot naman pala sa mga ganon yung mga elders nila at syempre, para sa susunod sila naman ang bida. And the cycle continues. Ano, may mga maipagyayabang ka pa ba? Siguraduhin mo lang na ok yan, dahil kung hindi, malamang na wala yan sa lolo ko.

Kung naenjoy mo ang artikulong ito, kung maari po ay i-share ito gamit ang iyong Facebook o Twitter account gamit ang mga button sa ibaba o ang floating icons sa bandang kanan para maenjoy din ito ng iba. At i-like din ang ating Facebook page sa pagpindot ng "like button" sa may upper right at gayun din sa pagfollow sa ating Twitter account para sa updates sa aking blog. Salamat po.