Rebolusyon Para sa Edukasyon

Ilang linggo na lang at magsisimula na naman ang pasukan. Ibig sabihin ay mas masikip na naman ang traffic. Yung mga magulang ay magkakandakuba na naman sa tuition fees, allowances at pambiling gamit sa eskwela. Ang mga estudyante excited na naman sa first day lalo na ang mga may bagong mga gamit at uniform. Meron naman na kahit walang bago basta makita lang yung mga classmates at barkada nila muli ay ayos na. Meron naman na gusto nang makasilay sa mga crush nila. First day of classes, nakakamiss din minsan.

Bukod sa mga yan, magsisimula na rin ang mga rally. Mananawagan na taasan ang budget ng mga public schools. Magmamartsa sa mga ahensya ng gobyerno para sa pagpapaayos ng pasilidad ng mga paaralan. May mga guro din na mananawagan para sa dagdag na pasahod at benepisyo. Kung titingnan naman natin ang kalagayan ng maraming mga pampublikong paaralan ay talaga namang kalunos-lunos.

Laging sinasabi na mataas ang budget para sa edukasyon kumpara sa ibang gastusin ng gobyerno taon taon. Kung sapat man ito o kulang, makikita na natin ang sitwasyon sa ating paligid.May mga silid na pang 40-50 lang ang kaya pero 100 ang nagsisiksikang mag-aaral. May mga nakaupo sa sahig at may nagkklase sa ilalim ng mga puno. Ang mga libro aykulang-kulang ang mga pahina.Ang mga gamit sa laboratories ay mga luma, kulang at sira na. Dahil sa pangangailangan ay marami ring mga guro ang pinipili na lang mangibang bansa at ipagpalit ang propesyon sa mas malaking sueldo.

Pero hindi ito ang ating pangunahing pag-uusapan sapagkat ang lahat ng mga bagay na ito ay alam na naman nating lahat. Ilang beses nang pinagusapan, naisulat sa dyaryo, naipalabas sa tv at kung saan saan pa. Marami na ring nagbigay ng suhestyon sa kung anong mga dapat na gawin para solusyonan ang lahat ng problemang nabanggit. Sa kabila ng pagiging bukas na pahina ng sitwasyong ito ng edukasyon sa bansa, ano ba ang ginagawa nating mga pangkaraniwang mamamayan para pabutihin ang sitwasyon?

Sa gitna ng mga rallies para sa pag-taas ng budget ng edukasyon, may mga mag-aaral na pinipiling wag seryosohin ang pag-aaral at inaabot ng ilang taon sa eskwela hanggang sa tamarin at hindi na makatapos. Sa paghihikahos ng mga magulang para mapag-aral ang mga anak ay may mga estudyanteng pinipili pang unahin ang pagbubulakbol at pagliliwaliw kasama ang barkada na ganon din ang ginagawa at kadalasan ay pinagyayabang pa sa iba. Kulang ang mga libro, mga gamit sa laboratory at mga pasilidad ng mga paaralan pero marami pa rin ang nagagawang mag-vandalize sa mga pader, upuan, magpunit at magsira ng mga pahina ng libro at walang ingat na paggamit ng mga laboratory materials. 

Sa mga guro naman ay may iilan na tila walang gana sa kanilang ginagawa. Sa sobrang dalang na pasukan ang klase ay walang nakikilala ni isa man lang sa mga estudyante. May ilan na buong taon e puro pareport ang ginagawa habang nasa likod lang o kaya ay iiwan pa sa student teacher ang pagbabantay. Minsan nga ay iniisip ng mga estudyante kung paano sila nabigyan ng grades ng isang teacher na 3 beses lang nila nakita sa buong semester. May mga pagkakataon pa na mga mali ang naituturo sa estudyante. Kulang sa research o tinamad lang na aralin ang itinuturo ang ilan lang sa maaaring dahilan.

Sa mga magulang naman, nakakapagtaka na may ilan na tila hindi nagtataka kung bakit palaging wala man lang assignment ang anak na paguwi sa bahay, araw araw ang unang kaharap ay computer games o kaya ay tatakbo agad sa labas para maglaro. May ilan naman na pag sinabi ng anak na ayaw pumasok dahil masakit ang ganito o ganyan o kung ano pang palusot ay pababayaan na lang basta basta kahit halata namang wala talagang valid na dahilan. May iba pa nga na tila natutuwa pa pag hindi pumasok ang anak dahil “nakatipid” daw sa baon. Sa kabilang banda naman ay may matino ang anak pero kulang naman sa suporta galing sa magulang.Tuwing may hihinging pera na pambili ng pangangailangan sa eskwela ay palaging tingin ng ilang magulang ay niloloko lang siya ng anak niya. May ilan na hindi pinapayagan ang mga anak sa mga ilang gawaing makakatulong sana sa pagunlad ng kanyang pagkatao dahil sa tingin nila ay pagsasayang lamang ito ng oras.

Kung tungkol sa budget para itaas ang antas ng edukasyon ng bansa, wala talaga tayong direktang magagagawa roon. Gayundin sa korapsyon. Subalit may mga bagay na mismong tayo ang may kontrol. Bilang mga estudyante, ang prayoridad ninyo sa eskwela ay mag-aral at hindi ang maging celebrity, astiging siga o maging cool sa paningin ng inyong kabarkada. Sa mga guro, ang pangunahing responsibilidad ay ang magturo, magdagdag ng values at kaalaman at maging ehemplo ng kasipagan sa mga bata at hindi magpalipas lang ng oras para makipagkwentuhan sa kapwa faculty o maghintay ng checker na magiikot sa classrooms. At sa mga magulang, ang pagiging gabay sa disiplina, tagatulak ng kasipagan at tagapagtaguyod ng inyong mga anak ang syang pangunahing prayoridad.

Kung tutuusin, kahit pa gaano kataas na budget ang maibigay, kung hindi rin naman natin ilalagay sa ayos ang ating mga sarili malamang na wala rin itong patutunguhan. Kung maaari lamang ay simulan sana natin ang sariling pagkilos sa darating na pasukan. Ibalik sana ng bawat isa sa atin ang “passion”sa pag-aaral na siyang pagsisimulan ng tunay na rebolusyon para sa edukasyon.