Tama Na Sana, Minali Pa

Kumplikado na masyado ang buhay ngayon. Mahirap. Pero hindi yung katulad ng sinasabi ng iba na mas simple ang buhay noon na may “nostalgic” na dating na dati daw ay wala pang polusyon, walang traffic, maraming mga puno, malinis ang tubig, hindi daw nagugutom dahil nagtatanim daw sa likod bahay ang mga tao noon at nag-aalaga ng mga hayop tulad ng baboy, manok, baka atbp.

Pero hindi rin naman noon kadali ang mga bagay. Tulad ng pagbyahe kahit pa sabihing walang traffic. Dati kalabaw lang gamit o kaya naman, may kotse nga pero ang takbo naman e 20-40kph lang.  At wala pang mga tren, mga tulay, mga barkong malalaki at kung ano-ano pa. Wala pa halos tv ang karamihan lalo na ang may cable, wala pang cellphone, internet, etc. Telegrama na ang pinakamabilis na paraan para makapagsabi pag may emergency ka na pangangailangan at pag nakatanggap ka nito, kinakabahan ka na naeexcite (masama o mabuting pangyayari lang naman kasi talaga ang laman ng telegrama).  Ngayon ay 24 hours na ang mga bilihan ng pagkain. May mura may mahal, depende sa budget mo at kahit san halos e makakabili ka na rin ng kahit ano.

Simpleng araw.

Kahit ganon pa man e iba pa rin naman kasi yung sinasabing hirap noon sa hirap ngayon. Pero ang pagiging simple ng buhay noon na napansin ko ay hindi patungkol sa pinansyal o pisikal na katayuan ng lipunan, kundi ito ay ang sa mga kaisipang noo’y madali lang unawain subalit sa pag-usbong ng mga bagong ideya at kaalaman, imbes na maging mas simple ay lalong naging kumplikado pa. Ang masama ay pinapabuti. Ang inosente ay binibigyan ng malisya. 

Kung noon ay mabuting bagay ang magtimpi at magpahayag ng saloobin ng may paggalang sa kausap, ngayon ay ang pagiging taklesa na madalas ay may kasama pang paggamit ng mga di magandang pananalita para idiin ang kanyang mga pahayag ang siyang sinasabihan ngayong “pagpapakatotoo”. At ang gumagawa ng mga nauna ay tinatawag na ipokrito at nagmamalinis.

At lagi pa raw kailangan na nakikiayon tayo sa paglipas ng panahon. Ang pagsunod sa mga bagay na matagal na nating pinapaniwalaang tama kahit pa nagbubunga ng mabuti ay pangit at atrasado na para sa iba. Buti pa si Blakdyak e alam na sila lolo at lola ay namulat sa mas matinong mga uso. Pero sa iba, dinosaur ka na kung masyado ka pa ring tradisiyonal at naninindigan sa mga kinagisnan mong bagay, kahit pa mabuti naman ito.

 Ang katotohanan ayon kay Blakdyak

Noon ay ayos lang kung magkaiba kayo ng paniniwala ng iyong kapwa. Hangga’t walang masama sa ginagawa nyo pareho, ayos lang. Pero ngayon, kung naninindigan ka sa paniniwala mo at hindi mo tinatanggap ang paniniwala ng iba, ikaw pa ang lalabas na sarado ang utak. Kailangan mong tanggapin ang konsepto ng iba at para sa iba, ito ang paggalang sa kanilang paniniwala. Pero wala silang pakialam sa paniniwala mo. 

Kung noon ang simpleng karapatan na mamuhay bilang isang indibidwal ay isang konseptong madaling unawain, ngayon ay pinasukan na ng ibang ideya na ang paggawa ng kabaligtaran ay naging katanggap tanggap na.  Kung noon ay karapatan ang mabuhay, ngayon ay mas mabigat pang pinaglalaban ang karapatang pumatay at mamatay. Aborsyon, mga gyera, death penalty at euthanasia. In order yan mula sa pinakamarami nang napatay sa nakaraang dekada pababa.

Kung alin ang normal noon, yun na ang pinupuntirya ngayon. Sabi kasi natin noon, karapatan natin ang maging iba. At sumobra naman ata. Ginusto na ng marami sa atin ang maging iba na umabot sa punto na nagkapare-pareho na sila. At kung ano ang natural, yun ang naging kakaiba. At yun ang kanilang pinagkakaisahan. Bandwagon lang kadalasan at hindi pinagiisipan. Kasi nga, baka yun kasi ang uso. Na lahat e karapatan na lang natin at wala na yung responsibilidad. 

Baka may magreklamo dahil nakatali ang aming aso.

Pag prayoridad naman ang paguusapan, nagkakandaletse-letse na rin.  Kung ano na lang ang ating madatnan, yun na ang bibirahin at babanatan. Nakakalimutan nating isaalang-alang ang mga dahilan kung bakit nandun ang mga bagay bagay na nandyan na noon pang una at kung bakit natin ginagawa ang ilan sa mga importanteng bagay na napagdesisyunan ng mga nauna na sa atin. Andali nating magbago ng isip at makalimot sa kung ano ang mahalaga at kung ano ang nakaraan. Makarinig lang ng bola ng isang kausap, sasakay ka na. Masarap kasing pakinggan. Mukhang tama nga naman. At di ka na magiisip, sasang ayon ka na lang.

Maging sa pagpapamilya na ang desisyon ay nasa magulang noon, ngayon ay marami nang nausong karapatan na para daw sa kapakanan ng mga bata. Kung ikukumpara natin ang mga kabataan noon at ngayon sa ating bansa, masasabi ba nating naging mabuti ang resulta ng mga bago nating pauso? Hindi ko naman masisi ang nakaraang henerasyon sa pagpapalaki ng kasalukuyang henerasyon na nagpauso ng mga bagong bagay na ito. Karamihan kasi ng mga konsepto na pinapasok natin sa kukote ng kabataan ngayon ay hindi naman bunga ng kung ano ang mga konsepto ng mga ninuno natin. Marami rito ay galing sa banyagang kaisipan na basta na lang nating tinanggap kahit pa taliwas sa ating kultura na sa aking palagay ay naging bunga na rin ng mas madaling komunikasyon sa mundo ngayon. Kung noon si Rizal ay nagpunta pa sa Alemanya para kumopya ng isang buong libro sa isang library sa pamamagitan ng sulat kamay, ngayon e isang click mo lang ay makakakuha ka na ng kopya ng sulatin ng iba. Libre pa nga madalas. At dahil masyado na nga tayong makabago at mapagsakay sa mga konsepto, lahat na lang ay gusto nating ipayakap sa mga tao ng di naman masyadong napag-aaralan at napagiisipan. 

Kumplikado na talaga ang buhay ngayon. Kung noon, simple lang ang tama at mali. Ngayon ay meron nang tama, merong mali, meron pang tamang medyo tama, merong maling itinatama, may tamang minamali, at meron namang nasa gitna lang na di mo mawari kung ano. At kung tayong may edad na ay naguguluhan na, paano pa kaya ang mga batang nagsisimula pa lang magkaisip? Bilang mga magulang ay kailangan pa rin nating ipaliwanag sa mga bata kung ano ang dapat nilang sundin. Madali lang naman malaman kung ano. Balikan lang natin kung ano ang mga nakaraan, ang mga pundasyon at pinagsimulan. Dun natin matutunton kung ano nga ba talaga ang tama.